vrijdag 23 december 2016

Kerstblog 2016

Kerst 2016 Vrede en Saamhorigheid?



Het is kerst, midwinter, de donkerste tijd van het jaar.
Het voelt alsof we in de donkerste tijden van de mensheid zijn gekomen.
Wanneer zal het licht weer schijnen?
Kijkend naar de nieuwsbeelden zie ik leugens en bedrog, waarheid is ver te zoeken. Laat staan de boodschap van liefde en vrede.
Het heeft allemaal met hetzelfde te maken, geld en macht.
In de grote en in de kleine wereld.
Hoe gaan we verder?

Wij, jij en ik maken de samenleving waar we in leven.
Jij en ik kunnen samen zorgen voor een verandering, een verbetering en een vlucht naar vrede.
Ik, ja ik kan ervoor zorgen dat wanneer ik in de spiegel kijk ik vrede me mezelf kan hebben.
Als ik thuis ben en gezellig samen ben met mijn geliefde mensen dan wil ik ook dat ik iemand anders een geluksmoment gegeven heb.
Dat was mijn motto voor de kerst van 2016.
Als ik gelukkig mag zijn dan wil ik ook een beetje geluk aan een ander schenken, in welke wijze ook.

Wij, jij en ik maken de samenleving, dat betekend dat je rekening houdt met elkaar. Elkaar vrij laat in religie, in levenswijze en in inzicht.
Jij zorgt ervoor dat de ander zich veilig mag voelen in jouw nabijheid, als je over straat loopt dat je geen angst hebt. Dat de ander niet hoeft na te denken over je huidskleur en of je een gevaar bent voor de veiligheid van jouw lijf en leden.
Ik wandel met mijn hond langs het water in het park en wil me veilig voelen, zonder achter me te kijken of een schim me volgt.
De laatste zin klopt niet denk je dan want Klaske-Lumeria woont in Noardburgum ver van het water en heeft geen hond.
Maar wel leef ik me in, lees de facebook berichten van mensen die nog even de hond uitlaten en bedenk me of ze wel veilig zijn.
Veilig, dat ik wat ik ons, wij, jij en ik elkaar toewensen, maar dat is toch vreemd in een veilig land als Nederland?
Waarom zou ik me niet veilig voelen?
Ik woon op het platteland, veilig in de rust en ruimte van Fryslân, maar als ik in de stad kom en de moeders zie met kindertjes in de tram en metro dan heb ik diep respect voor ze.
Als ik je zie fietsen in de stad als Amsterdam naar huis diep in de nacht, dan heb ik respect voor je, jij maakt de samenleving veilig.

Jij maakt de samenleving leefbaar, en je laat zien dat jouw leven doorgaat waar anderen wellicht zouden stoppen met doen wat gebeuren moet.
Dus gaan we naar de kerstmarkt, en genieten we van de mooie momenten op de ijsbaan.
Zou het onze oude  VOC mentaliteit zijn dat we toch onze normale dingen doen in de veranderende maatschappij?
Of is het ons flexibele vermogen als mens, als Nederlandse mens, de Bewoner van de lage landen. Wij, die gewend zijn aan het veranderen van de getijden, de natuur en onze omgeving, om ook aan de culturele veranderingen te wennen.
Want al zijn we nog zo strijdbaar om Sylvana Simons uit te zwaaien, als we dan op Schiphol staan om daadwerkelijk haar te groeten en te zien dat ze echt vertrekt, dan zien we de echte Nederlander die haar omarmt en haar in de armen neemt als een liefdevol kind en haar naar huis brengt. Tuurlijk hoor je hier thuis, net als alle ander mensen die van ver kwamen.
Jij kwam naar voren en we moesten onze stem laten horen maar jij hoort bij ons en wees één  van ons, geen slachtoffer maar een strijdbare Nederlander, één van ons en samen de oplossing vinden.

Wij, jij en ik als Nederlanders zijn mensen met een Goedhart en misschien mag ik daar als een  aangetrouwde Goedhart er even iets over zeggen.
Wij, Nederlanders, denken wel dat we aan het vechten zijn en dat we nationalistisch zijn, maar we hebben een klein hartje.
Kijk maar naar onze geschiedenis, wij geven graag, verwelkomen mensen van ver en delen onze landerijen met elkaar.
Gewoon geschiedenis, het herhaalt zich, keer op keer.
We omarmen de minder bedeelden, we wijzen de weg naar een gelukkig leven, soms hier en soms daar.

Wij leven in Nederland, jij en ik, al jaren, samen met mensen uit alle culturen, Christelijke, Joodse, Roomse en nog veel meer culturen.
Als we dit al jaren doen dan kunnen we dat toch nu ook samenvoegen?

De belangrijkste regels in alle culturen, religies en alles wat overblijft, is een hele belangrijke regel.
Namelijk respect voor elkaar.

Als we deze regel, respect voor jou, mij en wij eens opvolgen dan zou de wereld een stuk beter eruit zien.

Als we religie, levenswijze, of cultuur eens echt gaan naleven dan kom je bij de conclusie dat respect voor elkaar ongeacht wie of wat je bent de belangrijkste richtlijn is.

Zoals velen va jullie weten volg ik de oude wijze van leven maar heb ik een Christelijke opvoeding genoten.
Volgens beide is de 1 gebod belangrijk
“heb uw naaste lief zoals uzelf”

En ik durf te stellen dat in de meeste religies en geloven of levenswijze deze zin een grote waarde heeft.
Als we die nu eens als gedachte voor 2017 gaan nemen, en elkaar waarderen voor wie we zijn en wat we doen.

Ieder heeft een speciale taak en betekenis in de maatschappij, al hoe klein of groot die mag zijn elk mens is belangrijk.
De minister president, de zwerver op de hoek, de pompbediende en de huisarts, we hebben allemaal onze taak en die is even belangrijk.
Ook maakt het niet uit welke kleur je huid heeft of waar je wieg stond.
Als je in Nederland woont ben je een pionier, een polderman/vrouw
Iemand die oplossingen voor problemen vind, ze niet zoekt want je vindt de oplossing.
Een Nederlander is bescheiden en zal eerst de ander voor laten gaan, de Nederlander heeft respect voor elkaar en zal elkaar vertrouwen.

Voor alle mensen die nieuw zijn in Nederland dit zijn onze belangrijkste leefregels
“Heb uw naaste lief zoals uzelf”
En voor alle Nederlanders die al honderden, tientallen jaren hier wonen, laat de nieuwe Nederlander zien wat het betekend om uw naaste lief te hebben als uzelf!

Of bedreigt u uzelf met de dood?
Of wenst u uzelf geen dak of brood?

Wij, Nederlanders zijn een trots volk, we zorgen voor elkaar tot de dood, laten we bij leven ook voor elkaar zorgen.
Vrede ontstaat pas wanneer jij dat toelaat.
Een land is nooit te vol voor mensen die in nood zitten, geld is altijd voorradig, zeker wanneer een kleine man ons vraag nagels te lakken dan zijn wij saamhorig.
En nu vraag ik je om ook barmhartig te zijn!
Elkaar te accepteren voor wie je bent.

Of je nu Christen bent, Joods bent, Heks bent of Moslim wij zijn allen kinderen van de aarde, en samen maken wij de wereld waarin we leven.
Help jij mee?


Ik wil iedereen vragen om met de kerst dagen een kaars te branden.
Het branden van een kaars is een ritueel in vele religies en levenswijzen, ook in mijn heksenleefwijze is het branden van kaarsen een serene en wijze aangelegenheid.

Een kaars brand je met een reden, iedere kaars die je aansteekt is een gebed naar God, de engelen en Onze Godin.
In de oude levenswijze eren wij God, het mannelijke en Godin, vrouwelijke energie.

In het christendom is het kaarsen aansteken een teken van Licht van God
En laat het een groot licht zijn om vrede op aarde te maken, vrede zoals God dit heeft bedoeld, niet zoals wij mensen het wensen maar in het licht van het Goddelijke licht de weg te volgen die voor ons verlicht wordt.
Waarin we samenleven, als één volk ongeacht kleur, religie of levensvisie.
Maar als mens op aarde samen met alle ander mensen en dieren hier op deze mooie aarde.

Deze kerst brandt een kaars in mijn huis voor saamhorigheid en evenwicht in menselijk samenzijn.
Laten we één zijn met elkaar.

24 december 2016
Klaske Goedhart-Laanstra
Lumeria